Ściana

A mury runą, runą, runą…
Mury runęły, ściany pozostały!

Ściana jest moim zdaniem tekstem dość zajmującym, z gatunku tych ambitniejszych, tj. stawiających sobie za cel nie rozbawienie czytelnika czy tylko opowiedzenie jakiejś mniej lub bardziej interesującej historii, lecz także powiedzenie czegoś o współczesnym człowieku.
JAN KOŹBIEL

To widokówka z tego świata, sygnowana samotnością, siłą woli, poszukiwaniem miłości i hipochondrią przechodzącą w głęboką patologię. Zalewski wykłada karty bohaterów na stół – odkrywa bolączki czasu ich dzieciństwa i młodości, zachowując się jak rasowy psychoanalityk. Traumatyczne przeżycia “Topinambura” i “Serwera” odbijają się jak echo od obu płaszczyzn tytułowej ściany. Morał tej powieści jest pozornie banalny: żeby pokonać ścianę, trzeba się zmierzyć z samym sobą. Niejeden czytelnik będzie czytał tę książkę z niecierpliwością, by się dowiedzieć, który z bohaterów przebije głową mur.
JOLANTA SZYMSKA

Język dobry, wyrobiony, refleksyjny. Ładna klasyczna, literacka polszczyzna. Czyta się gładko. Lekkie pióro, co w dzisiejszych czasach bardzo rzadkie. Wręcz wzorcowo zrobione przejścia od teraźniejszości do retrospekcji.
ANDRZEJ PILIPIUK

Pomysł fabularny – żywoty równoległe – przesuwa Ścianę na skraj kreatywnego eksperymentu artystycznego.
WOJCIECH WIERCIOCH

Literatura może wszystko. Wiarę w tę prawdę wyznaje Zalewski, budując z determinacją współczesną powieść psychologiczną. Para głównych bohaterów stworzonych przez autora doskonale wpisuje się w polskie realia ostatnich dziesięcioleci. Jest lustrem dla czytelnika. Odnajdzie w nim swoje lęki, choroby, namiętności, marzenia. Słowem – swoje życie. I nie jest to – co bardzo ważne – dekonstrukcja. Zalewski relacjonuje nasz świat z zacięciem i sporą wiedzą dokumentalisty.
EMIL BIELA

Autor: Paweł Daniel Zalewski(o autorze)