Nim róże otworzą oczy

Nim róże otworzą oczy,
a poranne zorze błękity…
To ja tym różanym świtem
do modlitwy składam ręce.
W dziękczynieniu i podzięce
proszę Boga o szczęśliwy dzień cały.
A szczęściem jest przeżyć dzień
w łaskawości Pana i dla Jego chwały.

Nim róże otworzą oczy,
daję się dniowi radośnie zaskoczyć
z faktu, że żyję.
Istnieję
w cudzie stworzenia.

***

Henryka Łazaj z d. Kłosowska, ur. 2.03.1941 r. w Zborowie, woj. łódzkie. Z zawodu nauczycielka, mieszka w Żorach. Poetka. Uprawia poezję i prozę. Publikacje w Polskim Radiu i Telewizji oraz w kilkunastu gazetach krajowych.
Wieloletnia członkini stowarzyszeń twórczych w Warszawie, Zabrzu, Żorach i Wodzisławiu Śląskim. Laureatka wielu konkursów poetyckich, także międzynarodowych. Pisze wiersze, w tym wiersze białe, wiersze dla dzieci, fraszki, haiku oraz bajki i opowiadania.
Utwory Henryki Łazaj zamieszczono w kilkunastu antologiach literackich. Posiada własne tomiki poetyckie, w tym jeden w języku włoskim. Codziennie stara się sprostać radzie E. White: „Zrób coś każdego dnia, aby ulepszyć, upiększyć i uszlachetnić swoje życie”.